پولشویی، تبدیل پول غیرقانونی به قانونی است و با پیشرفت فناوری‌ها، روش‌های پیچیده‌تری اتخاذ کرده است. این عملیات منجر به تقویت اقتصاد زیرزمینی و کاهش اعتماد به سیستم بانکی می‌شود. برای مقابله با آن، نیازمند تدابیر موثر و هماهنگی بین کشورها و سازمان‌های بین‌المللی هستیم.
پولشویی به همراه همه نوع جرمی که منجر به کسب سود می‌شود رخ می‌دهد. برخی متخصصان تخمین می‌زنند که بیش از ۱ تریلیون دلار در سال پولشویی می‌شود. افرادی که در این عملیات شرکت می‌کنند شامل گروه‌های مجرمانه سازمان‌یافته مانند قاچاقچیان مواد مخدر، مقامات دولتی و نهادهای مالی بزرگ هستند. افشاگران می‌توانند نقش کلیدی در کشف پولشویی ایفا کنند و فرصت‌هایی برای پاداش آنها برای افشای اطلاعاتشان وجود دارد. طبق قوانین پاداش افشاگران خاص، از جمله قانون AML، افشاگران می‌توانند حق پاداش تا ۳۰٪ از مبالغی که توسط دولت در ارتباط با اطلاعاتشان بازیابی شده است را دریافت کنند. این قوانین همچنین حفاظت‌های ضد انتقام برای افشاگران پولشویی را فراهم می‌کنند.
پولشویی چیست؟
پولشویی یا تطهیر پول، یکی از موارد جدی کیفری است که به مدت زمان طولانی مورد توجه قرار گرفته است. این مفهوم از دههٔ ۱۵۰۰ میلادی در اروپا وارد عرصه حقوقی شد و در حال حاضر با فناوری‌های نوین، شکل‌های مختلفی پیدا کرده است.
پولشویی به معنای فرآیند تبدیل پول کسب و کار غیرقانونی به پول قانونی است. این عملیات شامل فرایندهایی از جمله پنهان کردن منبع پول، تبدیل پول نقد به دارایی‌های دیگر مانند ملک یا طلا، و یا ایجاد تراکنش‌های مجازی برای پنهان کردن مبادلات است.
پولشویی از قرن ۱۵ میلادی در اروپا شناخته شده است، اما با پیشرفت فناوری‌ها و ارتباطات، روش‌های پولشویی پیچیده‌تر و گسترده‌تر شده‌اند. امروزه، استفاده از تکنولوژی‌های رمزنگاری برای پنهان کردن مبادلات، یکی از چالش‌های بزرگ برای مقابله با پولشویی است.
پولشویی اثرات منفی زیادی بر اقتصاد جامعه دارد. این عملیات باعث تقویت اقتصاد زیرزمینی و کاهش اعتماد عمومی به سیستم بانکی می‌شود. بنابراین، مبارزه با پولشویی از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به تدابیر موثری دارد.
پولشویی یکی از مسائل مهم در حوزه حقوقی و اقتصادی است که نیازمند توجه ویژه و تدابیر قانونی مناسب است. با پیشرفت فناوری‌ها، روش‌های پولشویی پیچیده‌تر شده‌اند و برای مقابله با آنها، نیاز به راهکارهای نوین و هماهنگی بین کشورها و سازمان‌های بین‌المللی وجود دارد.
انواع پولشویی
پولشویی در اشکال مختلفی رخ می‌دهد که از پیچیدگی‌های مختلفی برخوردار است. یک نوع متداول به نام “سمورفینگ” یا “ساختاردهی” است. در سمورفینگ، مبالغ به‌دست‌آمده غیرقانونی به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌شوند. این مبالغ کوچک به صورت جداگانه و اغلب در حساب‌های بانکی مختلف واریز می‌شوند تا از شک و تردید درباره پولشویی جلوگیری شود.
اشکال دیگری از پولشویی شامل قاچاق مقادیر بزرگ نقدینگی به کشورهای دیگر، استفاده از کسب‌وکارهای معتبر با نقدینگی فراوان به عنوان رویه‌ها، استفاده از شرکت‌های پوستی و انتفاعات، و شرط‌بندی در کازینوها است.
رشد بانکداری آنلاین و رمزارزها راه‌های جدیدی را برای پولشویی باز کرده‌اند. نسبیت ناشناسی این روش‌ها به معنای آن است که پولشویی الکترونیکی اغلب سخت به کشف می‌شود.
تلاش برای مبارزه با پولشویی
سیاست‌ها و سازمان‌های مبارزه با پولشویی در سطوح ملی و بین‌المللی وجود دارند. در دهه‌های اخیر، تلاش‌های بسیاری برای کشف و پیشگیری از این جرم انجام شده است، با تصویب قوانین جدید و اجرای تدابیر جدید.
قوانین مبارزه با پولشویی در ایالات متحده از سال ۱۹۷۰ با قانون رمزگذاری بانکی (BSA) شروع شد و در سال ۱۹۸۶ با قانون کنترل پولشویی، پولشویی به عنوان یک جرم قانونی تلقی شد. همچنین، سازمان FATF در سال ۱۹۸۷ به عنوان سازمانی بین‌المللی برای نظارت بر پولشویی تشکیل شد و در حال حاضر ۳۹ کشور عضو دارد.
در سال ۲۰۲۱، ایالات متحده قانون مبارزه با پولشویی (AML Act) را تصویب کرد که هدف از آن به‌روزرسانی الزامات گزارش‌دهی و گسترش اختیارات تلاش‌های تحقیقی و اجرایی بود. این قانون شامل بخشی برای پاداش افشاگران است و در پایان سال ۲۰۲۲، قانون بهبود افشاگران پولشویی AML تصویب شد تا نقصان قانون AML را برطرف کند و برنامه‌ای موثر برای پاداش افشاگران پولشویی ایجاد کند.
